Reis naar ShanghaiVandaag 14 september verzamelen we om naar Sjanghai te vertrekken. Jelle en ik zijn niet van plan om hetzelfde stuk te gaan teruglopen daar mijn wieltjes kapot zijn en die van Jelle ontbreken. Een taxi biedt uitkomst, maar die moeten we maar net kunnen vinden en dan nog hopen dat het kein stau gibt. 20 pingels en wat extra grijze haren verder staan we op het station. We strompelen naar binnen snakkend naar ontbijt wat we vonden in de vorm van wentelteefachtigen. Vandaag staat Philips op het programma, maar voordat het zover is moeten we nog even wachten. Kaarten!!! Deze keer hadden we geen hogesnelheidstrein en ging het voertuig ‘maar’ 250km/h. In de trein heb ik me gewaagd aan een potje Chinees schaken. In het begin was et vooruitzicht een beetje moedeloos, maar met enkele weldoordachte stuiptrekkingen toch nog waardig beëindigd vanwege tijdsnood. Om 11:30 kwamen we in shanghai aan. De metro is elke keer erg druk, en het is niet gebruikelijk om eerst de mensen uit te laten stappen en dan pas zelf in te stappen. Als je dus echt die metro uit moet met wat koffers zul je dus vrij assertief naar buiten moeten stappen en kan het voorkomen dat je onderweg een paar chinezen meeneemt naar buiten die liever binnen waren gebleven. In het hotel aangekomen beseffen we pas hoe luxe dit gaat worden. De eerste twee dagen zitten we in dit hotel om even bij te komen. En onze eerste indruk was ook wel dat dit zeker in orde gaat komen. De hotellobby was ruim, veel marmer(-achtigen), gratis (lekkere) koffie en een Mac. Bart en maarten regelende de check-in en we konden ons snel even omkleden om direct door te gaan naar Philips. Onze kamers waren kortweg prima in orde, goede matrassen, een regendouche, flatscreen (voor de Chinese talentenshows natuurlijk) en prachtig uitzicht. We zijn met de metro naar Philips gegaan. Hiervoor hebben we een plaatselijke OV kaart gekregen van SPOCK met 20 geld erop. Martijn en Robert vonden het niet nodig om deze kaart mee te nemen wat enige vertraging tot gevolg had. De hele groep stond al binnen en de deuren begonnen te sluiten. Vriendelijk als we zijn hebben Jelle en ik ons tussen de deuren gewurmd en met brute kracht de deuren open gehouden. Bart was bij de achterblijvers gebleven en kwam aangerend met z’n twee achtervolgers. Bart en Robert waren nog vrij op tijd, Martijn echter die rende in volle vaart op de dichtgaande deur af en maakte een sierlijke sprong waarop hij zich in de armen van de groep wierp waarop de deuren achter hem sloten. Bij Philips aangekomen stond de CTO, Frans, ons te woord in het Nederlands. Na een korte introductie en koffie kregen we een rondleiding, De eerste demonstratie was op een researchafdeling waar ideeën werden uitgewerkt tot een proof of concept. De demoruimte was omgebouwd tot hotelkamer om verschillende belichtingstechnieken uit te proberen en al gauw hadden we de besturingsconsole gevonden en veranderden we de kamer in een hightech disco. De tweede demo was een eenvoudige presentatie over de werking van het oog, perceptie van licht en LED technieken die het niveau van de onderbouw VWO niet oversteeg. We vervolgen onze weg naar de Healthcare-afdeling waarbij in het voorbijgaan iets door twee schone chinese dames werd gezegd wat Xiaoying gretig voor ons vertaalde in: ”handsome men!”. In the pocket dus. Even later hebben we een RnD lab gespot en, nieuwsgierig als we zijn, zijn we even naar binnen gelopen. Onze tourleider volgde ons voorbeeld en was erg enthousiast dat we het vet vonden en liet ons dan ook het lab doorlopen. We vermoedden natuurlijk dat dit waarschijnlijk niet de bedoeling was dus schoten we snel wat foto’s en liepen we verder met de handen in onze zakken. De groep ging terug en wij, als achterblijvers, kwamen aan de praat met een labmedewerker die we snel wat vragen stelden. Al snel kwamen verschillende medewerkers gealarmeerd naar ons toe om te vragen wie we waren en bij wie we hoorden. Ons werd vriendelijk doch doordringend verzocht weg te gaan en in het voorbijgaan hoorden we een Nederlandse medewerker opmerken dat het absoluut niet de bedoeling was dat we daar los rondliepen. Naast een paar leuke kiekjes was het resultaat dat we de rest van de groep kwijt waren geraakt zonder enig idee te hebben wat de volgende stop zou zijn. We hebben ze teruggevonden en de rondleiding was daarmee ook op zijn eind. De hotelkamers in het SSAW hotel waren awesome. De bedden waren goddelijk en de douchecabine vrij doorzichtig. Daarna zijn we uit eten gegaan, en dat was goed. We namen onder andere soortement van shoarmabroodje die Tom expliciet niet pittig bestelde (vooral veel non-verbaal geweld), wat de lieftallige serveerster helaas verkeerdom opvatte en ons een van de pittigste broodjes gaf van de reis, Tom bedankt ;). Jelle en ik hebben vervolgens beide een koffer gekocht, omdat die van ons beide flink naar de tyfus was. Na het genieten van een gratis biertje met uitzicht op de skylnie van Shanghai zijn we naar bar 88 gegaan voor een drankje. Voor de deur denk je: "Huh, wasdit?", dan de trap op denk je: "Huuuuhh? Wasdittan?" en na het eerste halletje denk je: " HUUHH?!Wat the fuck supervet is dit dan!" Een megagroot dancecafe die voornamelijk goed is voor de arbeidsverschaffing van de Shanghaiaanse burgerij. Er lopen zelfs continu sjineesjes rond die met stoffer en blik de vloer vegen! Voeg daar een paar honderd gasten aan toe en je hebt een gezellig drukke bedoeling. Goede muziek wel, en bier (250ml) voor 55 pingels (vergl: record staat op 3 pingels voor 600ml ). Uit het niets komen er ineens 2 mooie intelligente half naakte danseressen tevoorschijn en een negerfiguur die ontsnapt lijkt uit een low budget bollywood astin power rip-off. Die een gaaf openingsdansje hebben ingestudeerd! Na deze intro gaat het al snel bergafwaarts, want de neger heeft een microfoon gejat welke hij met zn stem mishandeld. Niet alleen de mic, maar de gehele audioinstallatie zucht onder het gekrijs van een low ranking singstar n00b. Dit alles resulteert in een titanenstrijd tussen onze trommelvliezen en de bewegende lucht om ons heen. Met verbeten lippen proberen we dit te negeren (hahaha (ingo geeft bart een hand) ) en ons te concentreren op de bloodmooie danseressen (dibs op de rechter(A) ) Dit schouwspel gadegeslagen hebbende vertrekken we richting hotel waarvoor we een taxi aanhouden. En jawel, balen, de eerste neemt niet 5 man mee. Dit mag dus net zoals in NL ook niet in China. Hier is het alleen wat gekker want er zitten toch geen riemen in de taxi, maar goed. Uiteindelijk vinden we een taxi die ons voor 30 geld met zn vijven naar het hotel brengt. Halverwege de rit komen we natuurlijk politie tegen en er wordt ons vriendelijk doch doordringend verzocht labrinus in een pijphouding te forceren zodat de agent hem niet zou zien, zo geschiede. Bij het hotel aangekomen mag labrinus weer omhoog en kijken zowel hij als thomas moe maar voldaan... Via een verbazende MC donalds bezorger en de 4e vedieping (bar, die natuluk al gesloten was) zijn we gaan slapen. Stuk voor stuk met ons eigen piep in de oren... Ingo Stijntjes |