Vandaag is het 10 september. Het feestje van gisteravond was voor veel mensen net iets te lang doorgegaan, waardoor mensen het geheel niet erg vonden dat de tai-chi niet doorging. Achteraf blijkt toch wel dat de tai-chi nodig was, aangezien de wandeltocht over de muur voor de nodige spierpijn zorgde. Maar goed, nadat iedereen zich om 11 (!) uur had gemeld gingen we op weg richting de Nederlandse ambassade om Chang op te halen en te gaan eten met iemand van het Nederlandse Consulaat. De buschauffeur had de nodige moeite om de weg te vinden, en kon ook de schakelbak niet begrijpen, waardoor de motor de hele tijd bijna afsloeg.
De man van de ambassade was David Pho, hij houdt zich bezig met samenwerkingen in onderwijs en wetenschap. Hij werd bijgestaan door Anny, een trainee op dezelfde afdeling. Het restaurant waar we aten serveerde eten in de Yunanstijl, wat een zeer diverse keuken heeft met veel lekkere gerechten. De ruimte was een beetje klein, dus werden we opgedeeld. Ik zat samen met David, Tom en een aantal anderen in een kleinere ruimte, waar we het vooral hadden over onderwijs in China en Nederland. Van de andere groep hoorde ik dat ze vooral veel nuttige tips kregen over Chinese gewoontes.
Na het eten reden we door naar Tsinghua, de beste universiteit van China. Bij aankomst staat er iemand te wachten met een welkomstbord voor Bram Nauta. Bij binnenkomst in het gebouw blijkt dat men ook overal posters heeft opgehangen om de lecture van Bram aan te kondigen, jammer dus dat hij er niet bij kon zijn. Het gebouw dat we bezochten is van de faculteit nano- en microtechnologie. We krijgen eerst wat uitleg over de faculteit, waarna Wouter zijn eerste presentatie van deze reis mag houden. Mensen zijn blij verrast door de tweetalige sheets, dus hulde daarvoor. Overigens was ook David Pho verbaasd over onze ‘goede’ voorbereiding en kennis van Chinese gewoontes, het symposium is dus zeer nuttig geweest.
Na Wouters praatje volgt een vijftal praatjes van PhD’s, over respectievelijk flexibele luidsprekers, inductieve vermogensoverdracht voor medische toepassingen (een nanopil die moet worden gevoed van buiten het lichaam), software-defined radio, germanium MOSFETs en de contact weerstand van metaal-grafeenverbindingen. De inhoud van de praatjes was best interessant, maar de PhD’s hadden veel moeite met de Engelse uitspraak. De monotone voorlezers in combinatie met de vermoeidheid van gisteren zorgden ervoor dat menig SPOCKer zijn ogen niet altijd open kon houden.
Na de praatjes hebben we nog wat gekletst met de studenten en werden we nog rondgeleid langs de cleanroom, maar deze was niet zo clean en leek meer op een normaal lab met meer fancy apparatuur. Toen was het tijd om terug te keren naar het hotel, maar door de file kostte dit anderhalf uur. Deze tijd werd echter goed benut door wat slaap in te halen.
Nadat we omgekleed waren gingen we naar de Bell-Tower quarter om te eten. Deze wijk was een typisch zo’n Chinese wijk met heel veel kleine restaurantjes en allerlei soorten kraampjes met eten en andere tjak, alsmede de nodige hoeveelheid LED’s en heel veel mensen. Al gauw bleek dat er geen enkel restaurant was dat 25 man kon hebben, dus splitsten we op. Het eten was bij iedereen erg lekker, al bleek wel dat als er op het menu ergens ‘HOT’ staat, het ook echt te heet is om te eten, dus dat is weer een lesje geleerd.
Freddy Gunneweg